Recepturnik Doroty – receptury przeciwpasożytnicze

16 stycznia 2016 admin Odżywianie i oczyszczanie organizmu, Warto wiedzieć

# 1 – Oczyszczanie z robaków za pomocą mieszanki koniakowo-rycynowej wg Małachowa

Dorośli: rano na czczo pijemy mieszankę sporządzoną z ok. 50g koniaku wysokiej jakości (min. 3-4 gwiazdki) i takiej samej ilości oleju rycynowego. Pod wpływem koniaku robaki ulegają paraliżowi („upijają się”), nie mogąc tym samym silnie przyssać się do ścianek jelit lub wpełznąć do kącików schronowych. Biegunka wywołana olejem rycynowym wyrzuca je z organizmu.
Kurację powtarza się na następny dzień. Częsta za pierwszym razem robaki nie wychodzą. Jeśli wyjdą zarówno za pierwszym jak i drugim razem – powtarzamy trzeci, a w razie potrzeby i czwarty raz. Organizm oczyścił się z pasożytów, jeśli w kale po wystąpieniu biegunki brak jest jaj i fragmentów pasożytów.

Opisana metoda daje wyraźniejsze efekty, jeśli jest poprzedzona kuracją „trójzestawem” lub piołunem wg metody Afanasiewa. Metoda ta jest uznawana za specjalny wariant wyrzucenia wielkich robaków, np. glist.

#2 – „Trójzestaw” – wersja rosyjska (wg Małachowa)

Składniki: wrotycz pospolity (koszyczek kwiatowy) + ziele piołunu gorzkiego + goździk w proszku.

Jednorazowa dawka proszku z kwiatu wrotycza pospolitego – 1 g, dobowa – do 3 g; piołunu gorzkiego – odpowiednio 200-300 mg jednorazowo lub do 1 g na dobę; świeżego proszku z goździka – 0,5 g i 1,5 g.
Niezbędne jest jednoczesne przyjmowanie wszystkich trzech komponentów. Można je wsypać do kapsułek i łykać, można też przyjmować proszek bez kapsuł, popijając jedynie wodą.

Rosyjski „trójzestaw” (wrotycz, piołun i goździk) stosuje się następująco:
1 dzień – 1 kapsułkę (jednorazowa dawka) pół godziny przed jedzeniem;
2 dzień – po jednej kapsułce przed śniadaniem i przed obiadem;
3 dzień i pozostałe dni tygodnia – po kapsułce 3 x dziennie przed głównymi posiłkami.
Profilaktycznie „trójzestaw” należy przyjmować bezustannie 1 x w tygodniu.

#3 – Oczyszczenie z użyciem piołunu wg metody A. I. Afanasiewa

Piołun nazbierany w czasie pełni rozciera się rękoma i przesiewa przez sito. Przesiany piołun połyka się w postaci suchej, a odsianą pozostałość wykorzystuje się do przygotowania naparu (który następnie stosuje się do robienia lewatyw i irygacji, wkraplania do oczu, uszu, nosa lub płukania ust).

Ważne! Pić należy nie wywar lecz suchy piołun (umożliwia to przejście środka przez cały przewód pokarmowy i wyleczenie wszystkich jego odcinków). Wywar z piołunu wchłaniany jest w całości w jelicie cienkim i nie dociera do jelita grubego. Piołun można zawinąć w chleb, posmarować dżemem, miodem i połknąć.

Dzieci mogą przyjmować cytwar (cytwarnica, łac. Kaempferia, z rodziny imbirowatych), gdyż nie zawiera w sobie goryczy. Można go dodać do zupy, kaszy, czy innego jedzenia.

Stopniowo powinno się przyzwyczajać organizm do przyjmowania piołunu. W pierwszym dniu kłaść po jednym suchym kwiatuszku na język, rozcieńczać śliną i połknąć, można też popić. Czynność powtarzać co 2 godziny od rana do wieczora. Na drugi dzień można już zacząć łykać po 2 kwiatuszki, a po 4 dniach doprowadzić dawkę piołunu do czubka małej łyżeczki. W piątym dniu przyjmować piołun 3 x dziennie przed jedzeniem i na noc (4-ty raz) przez 14 dni. Kurację można przeciągnąć nawet do 30 dni (lecz nie przez osoby o indywidualnej konstytucji „Wiatru” – ajurvedyjska Vata), zwiększając dawkę z czubka małej łyżeczki do 1/4-1/3 łyżeczki. Pioun po tak długim czasie przyjmowania można spokojnie przeżuć i potrzymać w ustach, aby zdezynfekować zęby, dziąsła i jamę ustną. (U niektórych można zaobserwować zniszczenie szkliwa nazębnego, co wskazuje na nadpobudliwość życiowej zasady „Wiatru”. Należy wówczas zaprzestać przyjmowania piołunu, a szkliwu dać możliwość regeneracji.)

Lewatywy powinno się zacząć w drugim dniu kuracji i wykonywać przez 7 dni wieczorem. Na początku robi się zwykłą lewatywę do 2 l (rozpoczynając od 0,5 l), ciepłym naparem z piołunu (42-43 st. C). Po wypróżnieniu jelita grubego zrobić drugą mikrolewatywę z 50-100 g naparu z piołunu i pozostawić na noc.

Równocześnie z lewatywami należy rozpoczą robienie irygacji pochwy i cewki moczowej 2 x dziennie, rano i wieczorem ciepłym naparem z piołunu (42-43 st. C). Napar z piołunu przygotowuje się wg proporcji: 1 łyżeczka piołunu na 1 l wody. Gotować nie dłużej niż 30 sekund, odstawić na 7-10 minut. Irygować 2 x dziennie przez pierwszy tydzień, 1 x w drugim tygodniu i w ten sposób postępować przez 30 dni, równocześnie wkraplając napar do nosa, oczu i uszu. Irygować należy do czasu ustąpienia wszystkich objawów zakażenia dróg płciowych. Profilaktycznie wykonywać te same procedury koniecznie 2 x do roku, wiosną i jesienią, chociażby po 14-30 dni.

Jeśli przyjmowanie piołunu zbytnio pobudza zasadę życiową „Wiatru”, to można niepożądane objawy zlikwidować za pomocą ciepłych kąpieli i smarowania ciała oliwą z oliwek (dobry też olej sezamowy).

Unikać należy przyzwyczajenia pasożytów do jednego rodzaju piołunu. Powinno się go zastępować różnego rodzaju ziołami: piołunem gorzkim, piołunem pospolitym, cytwarem, wrotyczem, centurią (tysiącznik pospolity, łac. Centaurium erythraea), itd. Piołun można zastępować ziołami lub łączyć jednocześnie jego części, czyli liście, kwiatki, korzenie czy nasiona. Pamiętać należy o tym, że określony rodzaj piołunu działa na specyficzny rodzaj pasożytów. Kubki smakowe (jak i cały organizm) szybko przyzwyczajają się do gorzkiego smaku, po kilku dniach prawie nie wyczuwa się goryczy, co jednocześnie jest sygnałem, że można zwiększyć dawkę.

odrobaczanie, pasożyty, układ pokarmowy