Ryodoraku – z czym to „się je”?

27 sierpnia 2020 admin Analiza i diagnostyka, Medycyna energoinformacyjna, Warto wiedzieć

RYODORAKU oznacza linię wysokiej przewodności elektrycznej. Tak twórca metody nazwał odkryte przez siebie linie, bardzo zbliżone do przebiegu meridianów w Tradycyjnej Medycynie Chińskiej.

Metoda Ryodoraku jest znana od 1950 roku, a opracował ją prof. Yoshio Nakatani w Japonii, badając zależności między funkcjonalnym stanem narządów wewnętrznych a wartościami oporności elektrycznej mierzonej w punktach odpowiednich meridianów. W Polsce metoda jest stosowana od 1983 roku, a jej prekursorami byli lekarze z Poradni Leczenia Akupunkturą (obecnie Centrum Akupunktury im. prof. Z. Garnuszewskiego).

Podczas pomiaru przewodności elektrycznej (co do wartości równej odwrotności oporności elektrycznej) skóry u osób badanych określono 12 parzystych Ryodoraku (które prawie całkowicie, ale nie idealnie) pokrywają się z meridianami klasycznej akupunktury i wyodrębniono kilkaset punktów reaktywnych elektroprzepuszczalnych, tzw. REPP (ang. Reactive Elektro – Permeable Point).

Badania wykazały, że wystarczy przeprowadzić pomiary jedynie w punktach zwanych reprezentatywnymi punktami pomiarowymi RMP (ang. Representative Measuring Point). Punkty te charakteryzują się tą własnością, że średnia wartość ich przewodności elektrycznej jest równa średniej wartości przewodności elektrycznej wszystkich punktów REPP całego meridianu.

Po wykonaniu diagnozy można wykonać stymulację; wyróżniamy dwie metody terapii:

• ogólna terapia regulacyjna autonomicznego układu nerwowego (stosowana bywa w przypadkach dolegliwości chronicznych, kiedy niezbędne staje się uaktywnienie całego organizmu),
• miejscowa regulacja autonomicznego układu nerwowego (umożliwia szybką pomoc w ostrych chorobach; można ją też traktować jako jeden z etapów leczenia miejscowego).

Każdą z tych terapii można prowadzić przezigłowo (czyli dotykając elektrodą czynną do wkłutej igły akupunkturowej) oraz powierzchniowo, dotykając elektrodą czynną do skóry pacjenta.

Terapia ogólna Ryodoraku: po wykonaniu pomiarów Ryodoraku i naniesieniu wyników na tablicę Ryodoraku określane są kanały z nadmiarem energetycznym i z niedoborem energetycznym. W początkowym okresie terapii należy wybrać dwie Ryodoraku najbardziej odbiegające od korytarza fizjologicznego i na nich przeprowadzać stymulację; w późniejszym czasie można zwiększać liczbę stymulowanych punktów, aż do wszystkich Ryodoraku umiejscowionych poza korytarzem fizjologicznym. W miarę postępu terapii liczba tych Ryodoraku będzie się zmniejszać!

Miejscowa terapia REPP. Terapię przeprowadza się dwuetapowo:

1. Lokalizacja reaktywnych punktów elektroprzepuszczalnych na danej Ryodoraku.
2. Stymulacja zlokalizowanych punktów.

Podstawą tej terapii jest stwierdzenie, że punkty REPP, które mają znacznie zwiększoną przewodność elektryczną, są związane ze schorzeniem pacjenta.

Celem metody Ryodoraku jest:

• wstępna diagnoza stanu poszczególnych narządów wewnętrznych  i ocena ich stanu energetycznego
• sprecyzowanie odpowiedniego doboru terapii naturalnych i odżywiania
• złagodzenie zaburzeń czynnościowych narządów poprzez odpowiednią stymulację regulacyjną prądem o odpowiednich parametrach
• przywrócenie równowagi bioelektrycznej w określonym organie
• pomoc w walce z bólem
• szybka interwencja w początkowej fazie choroby
• profilaktyka w celu zapobiegania nawrotom choroby

Przykładowe schorzenia, w których wykorzystywana jest terapia Ryodoraku:

• katar, grypa, angina, temperatura, nieżyty nosa, gardła
• bóle głowy, kręgosłupa
• wrzody żołądka, niestawność, zaparcia, biegunka
• nadciśnienie
• alergia, katar sienny
• bezsenność
• ból zębów
• bóle stawów
• rwa kulszowa
• stany pourazowe, zapalne
• szum w uszach, głuchota
• zaburzenia menstruacji
• skurcze
• otyłość, obrzęki
• moczenie nocne
• i wiele innych

Ryodoraku w świetle nauki

Współczesna nauka w pełni potwierdziła istnienie specyficznych punktów akupunkturowych, których właściwości fizyczne są odmienne w odniesieniu do otaczającej je powierzchni. Badania potwierdzają zwiększenie przewodności elektrycznej (zmniejszenie oporności) tych punktów, dzięki czemu podczas stymulacji następuje przepływ większego prądu przez ten punkt niż przez jego otoczenie. Punkty te wykazują też znacznie większą wrażliwość na dotyk w stanach chorobowych dając wrażenie bólu.

elektropunktura, ryodoraku