Krzem – niedoceniany pierwiastek

2 sierpnia 2014 admin Odżywianie i oczyszczanie organizmu, Pielęgnacja skóry i higiena, Warto wiedzieć

Ciągle słyszymy, jak ważne jest uzupełnianie składników odżywczych w naszej diecie. Większość suplementów zawiera wapń, magnez jest reklamowanym numerem 1 w suplementacji, do tego dbamy jeszcze o uzupełnienie cynku, podczas gdy… zapominamy o krzemie. A przecież bez niego inne minerały nie mają szans się przyswoić w organizmie!

Krzem – pierwiastek życia

• Krzem to pierwiastek, który buduje naszą krystaliczną matrycę, co jest niezbędnym warunkiem komunikacji międzykomórkowej i uzgadniania wszystkich procesów energetycznych.
• Bez krzemu niemożliwe jest prawidłowe funkcjonowanie tkanki łącznej (to jest krwi, limfy, kości, tkanki tłuszczowej, chrząstki, skóry, naczyń krwionośnych i limfatycznych oraz tzw. substancji międzykomórkowej) w naszym organizmie.
• Obecność krzemu niezbędna jest wszędzie tam, gdzie nasze ciało rozwija się lub regeneruje. Bez niego nie jest możliwy prawidłowy wzrost, co ma szczególne znaczenie u dzieci.
• Im więcej krzemu, tym młodszy jest nasz organizm. Bez krzemu nie jest możliwe zachowanie młodego wyglądu.
• Dzięki krzemowi możemy zintegrować naszą świadomość.
• Krzem może odegrać ważną rolę w walce z rakiem: obiecujące są wyniki badań nad związkiem pomiędzy niedoborem krzemu w organizmie a rozwojem komórki rakowej.
• Krzem uczestniczy w metabolizmie około 70 pierwiastków,  w tym magnezu oraz wapnia. Przy braku krzemu są one nieprzyswajane.
• Krzem może znacznie redukować absorpcję aluminium przez organizm. Badacze stawiają hipotezę, że dieta bogata w krzem zmniejsza ryzyko zapadania na chorobę Alzheimera wywoływaną obecnością aluminium.
• Krzem wpływa pozytywnie na odporność organizmu.
• Krzem w ludzkim organizmie jest ważnym elementem utrzymującym jego zdrowie.

Bez krzemu ludzki organizm przestaje funkcjonować prawidłowo, pojawiają się zaburzenia, później choroby. Gruczoły wydzielania wewnętrznego, takie jak szyszynka (komunikacja), przysadka (hormony) oraz grasica (odporność) są gruczołami o niesłychanie ważnych funkcjach dla prawidłowego działania ludzkiego organizmu, składającego się z 70 trylionów samodzielnie żyjących komórek. Gruczoły te zawierają dużą ilość krzemu, a malejąca jego ilość w tkankach powoduje kurczenie się tych gruczołów i zaburzenia ich funkcji.

Według wniosków biochemików krzem jest ośmiokrotnie wykorzystywany w organizmie człowieka, uczestnicząc w różnych pośrednich reakcjach jako katalizator i przekaźnik energii podtrzymujący życie. Po ośmiokrotnym wykorzystaniu krzem jest wydalany. Jeżeli jego ilość w organizmie nie jest uzupełniana w pokarmie i w płynach, życie zamiera.

Objawy braku krzemu to m.in.:

• zakwaszenie organizmu (a to skutkuje wieloma chorobami)
• brak odporności na wirusy, bakterie, pasożyty, grzyby (przyczyna wielu chorób, osłabienia, rozdrażnienia, tycia itp.)
• przedwczesne siwienie (organizm aby pokryć braki krzemu pobiera go z włosów)
• zmarszczki, wiotka skóra, cienkie włosy, łamliwe paznokcie
• pękające naczynka krwionośne tzw. pajączki
• choroby sercowo-naczyniowe: miażdżyca, żylaki, zawały serca
• zimne stopy i dłonie, marznięcie
• nadmierne pocenie się stóp z przykrym zapachem
• choroby układu kostno-stawowego, osteoporoza, osteopenia (utrata masy kości wraz z wiekiem) itp.
• nadwrażliwość, brak zaufania do siebie, nadmierna nerwowość

Uczeni twierdzą, że krzem uczestniczy w metabolizmie wapnia, chloru, fluoru, sodu, siarki, aluminium, cynku, molibdenu, manganu, kobaltu i innych pierwiastków. Około 70 pierwiastków nie jest przyswajanych, jeżeli brakuje krzemu. Zaburzenie wymiany krzemu i dieta bez soli wywołuje u dzieci anemię, osteomalację (rozmiękanie kości), wypadanie włosów, choroby stawów, gruźlicę, cukrzycę, paciorkowcowe zapalenia skóry oraz kamienie w wątrobie i w nerkach. Krzem ma fundamentalne znaczenie dla naszego ciała i zdrowia, zwłaszcza że ok. 90% ludzi na świecie – nie zdając sobie z tego sprawy – cierpi na trwały i znaczący niedobór krzemu w organizmie. Braki krzemowe doprowadzają do poważnych schorzeń ciała, mają ogromny wpływ na nasze emocje, zachowania, reakcje.

Wszystkie rośliny żywe (niesuszone) zawierają rozpuszczalne i przyswajalne przez organizm człowieka związki krzemu. W największych ilościach występują one w skrzypach, poziewniku, rdeście ptasim, pokrzywie, podbiale, perzu, poziomce i konopiach. Drugim ważnym dla człowieka źródłem przyswajalnych związków krzemu jest mleko i przetwory mleczne.
Niestety – żyjemy w wieku atomowym i najbardziej oskarżanym przez specjalistów dietetyków-radiologów produktem na Ziemi jest mleko (S. Shannon, Dieta w wieku atomu, B. Bołotow, Nieśmiertelność – to realne). Szczególna rola mleka w niszczeniu zdrowia człowieka związana jest ze strontem, który jest wydalany z organizmu krowy wraz z mlekiem. W naszych czasach nie ma na Ziemi obszaru, w którym można znaleźć czystą od radionuklidów karmę dla krowy, kozy czy klaczy – nawet w Himalajach i na Antarktydzie, jeżeli by tam cokolwiek rosło. Podczas, gdy dietetycy debatują na temat pożytku, lub szkodliwości mleka wyłącznie poprzez pryzmat jego przyswajalności i zawartości wapnia, pomijają całkowicie meritum, jakim jest zawartość strontu. Aktywne radionuklidy, a szczególnie stront, wchłaniane są przez organizm człowieka wraz z produktami mlecznymi.

Rośliny i zboża wyrastające ponad ziemię zawierają minimalną ilość radionuklidów. Przy tym zboża mają zdolność wyprowadzania ich z organizmu. Co za tym idzie – kasze i zboża to produkty ochraniające, które zapewniają wydalenie radionuklidów z ciała. Rośliny okopowe, rozwijające się pod ziemią, zawierają setki razy więcej radionuklidów niż rośliny rosnące nad ziemią. Jednak obierając rośliny okopowe ze skóry i myjąc je w bieżącej wodzie, można zmniejszyć zawartość radionuklidów do minimum (N. Siemionowa – Dziecięca kuchnia rozdzielna). Zarówno ryba, jak i mięso pozbawiane są znacznej ilości radionuklidów przez gotowanie bez ości i kości.

Jedynie mleka nie da się oczyścić od radionuklidów. Jeżeli z mleka zrobimy twaróg, koncentracja radionuklidów wzrasta w nim dwukrotnie w stosunku do mleka. Jeśli z mleka zrobimy ser żółty, koncentracja radionuklidów zwiększy się analogicznie. Z podobnej perspektywy można spojrzeć na mleko, jogurt, lody, kefir, śmietanę i tym podobne „bomby jądrowe o opóźnionym zapłonie”.
Człowiek współczesny mało wie o znaczeniu krzemu dla zdrowia. Nie tylko nie przejmujemy się ilością krzemu w naszym organizmie, lecz wręcz odwrotnie – robimy wszystko, aby nie dostawał się do niego. Technologia przetwarzania roślin i warzyw w przemyśle nastawiona jest na rafinowanie pokarmów i pozbawianie ich tzw. balastu. Razem z odpadkami procesu przetwarzania, z łupinami i miąższem produktów, pozbawia się je krzemu.
Technologia przetwarzania ziarna przewiduje przede wszystkim oddzielenie łupiny, która zawiera krzem. Dziwnym zbiegiem okoliczności wyjątkowo dokładnie oczyszcza się naturalną krzemową osłonkę z pszenicy przy wytwarzaniu kaszy manny. A przecież jest ona przeznaczona do karmienia dzieci. To właśnie im potrzeba od trzech do pięciu razy więcej krzemu niż dorosłym! W kaszy mannie nie ma krzemu. Gdy się ją gotuje, dodaje się do niej mleko. Wtedy w organizmie dziecka następuje negatywna reakcja zamiany krzemu przez wapń. I właśnie dlatego arterioskleroza i setki innych chorób dotykają ludzi w tak młodym wieku

Dzieci, intuicyjnie chroniąc się przed strontem, odmawiają picia mleka i spożywania produktów mlecznych. Jednak dietetycy dziecięcy twardo obstają przy swoich zaleceniach – od 0,5 do 1,5 litra mleka na dobę dla każdego dziecka. W ten sposób chroniczne choroby, których obraz przedstawia się z każdym dniem coraz gorzej, dotykają nasze dzieci i wnuki. Nietrudno się domyślić, jak dużo tracą nasze dzieci przez tępo powtarzaną przez dietetyków maksymę żywieniową: „Pij mleko, a będziesz wielki”. W organizmach dzisiejszych dzieci, karmionych zgodnie z oficjalnymi zaleceniami dietetyków, niedobór krzemu sięga 50% i więcej.

Na poziomie elementarnym krzem „słyszy” mózg oraz kontroluje proces wzrostu i rozwoju człowieka – począwszy od tworzenia błon komórkowych aż do formowania tkanki łącznej chrząstek i kości. Nauka wykazała, że krzem pełni najwyższą rolę w syntezie mukopolisacharydów podczas tworzenia się chrzęstnej tkanki łącznej układu kostno-ruchowego.

Jeżeli w pokarmie dziecka występuje niedobór krzemu (dzisiaj ma to miejsce wszędzie, gdzie stosuje się kuchnię mleczną, która obowiązuje w okresie niemowlęcym, przedszkolnym i szkolnym), zaczyna się anemia. Objawia się w krzywicy, chorobach układu limfatycznego, skóry itd. Uszkodzone tkanki odnawiają się słabo.

Gdy patrzy się na skład chemiczny człowieka, najwięcej jest w nim tlenu, następnie krzemu, a dopiero na dalszym miejscu znajdują się pozostałe pierwiastki. Studiując anatomię i fizjologię człowieka, dużo więcej uwagi poświęca się wapniowi. Zawartość wapnia w organizmie człowieka jest rzeczywiście wysoka. Jednak pod względem ilości (jedynie 2,96%) i właściwości znacznie ustępuje krzemowi. Wapń jest antagonistą krzemu, nie jest przyswajany w organizmie człowieka przy niedoborze krzemu.
Wapń jest podstawowym pierwiastkiem twardych struktur układu kostno-stawowego. Krzem jest pierwiastkiem określającym właściwości miękkich struktur – tkanek łącznych, ścięgien, naczyń krwionośnych i układu trawiennego oraz okostnej, chrząstek i maziówki stawowej.

Zawartość krzemu w skorupie ziemskiej wynosi 29,5%, wapnia 2,96%. Krzem znajduje się w piasku, glinie, żwirze, wodzie, ile, błocie, w roślinach, w dużej ilości w ziarnach, w roślinach okopowych itd. Krzem obecny jest w glebie. Bez krzemu jest ona bezpłodna i nie jest w stanie akumulować energii Słońca oraz przekazywać jej roślinom. Potrafi to robić tylko krzem.

Specjaliści – dietetycy i lekarze – oraz prości ludzie przez całe swoje świadome życie słyszą tylko, że dla zdrowia nieodzowny jest wapń i że najlepiej czerpać go z mleka. Czy tak jest naprawdę?

I tak: w grupie aktywności pierwiastków (grupa aktywności elektrochemicznej) wapń zajmuje miejsce wyższe od krzemu, co oznacza, że jest bardziej aktywnym pierwiastkiem niż krzem. W sytuacji, gdy brakuje go w organizmie, wapń zajmuje jego miejsce. Wniosek ten jest potwierdzony przez patogenezę arteriosklerozy.

Wapń to podstawowy pierwiastek budulcowy twardych tkanek kostnych. W miękkich strukturach – w naczyniach krwionośnych, jelitach, stawach i ścięgnach – zastępuje krzem i sprawia, że stają się twarde. Właśnie tak powstaje arterioskleroza, atonia jelit, osteochondroza, poliartretyzm, zwapnienie zastawek serca i inne choroby. Ogólnie rzecz biorąc, pojawia się wiele chorób o łacińskich nazwach, wiele prac opisujących przebieg tych chorób oraz sposoby łagodzenia ich symptomów. A przyczyną jest niedobór krzemu w organizmie.

Na koniec niezbyt miła wiadomość: wraz z wiekiem przyswajalność krzemu się zmniejsza. Już po 35-tym roku życia, krzem praktycznie się nie przyswaja z przewodu pokarmowego. Co robić? Zacznij przyjmować krzem transdermalnie (przez skórę)!

Sprawdzonym przeze mnie rozwiązaniem jest bogaty w krzem i inne składniki odżywcze (m. in. aloe vera,  wyciągi naturalne z bluszczu, tawuły, powojnika, morszczynu i skrzypu) Aloesowy żel do kąpieli. Głęboko przenika w skórę, usuwając zmęczenie i stres, oczyszcza skórę, nawilża i nadaje skórze miękkość, regeneruje komórki skóry i tkanki podskórne, reguluje funkcje krążenia, limfatyczne i nerwowe, działa ściągająco i miejscowo rozgrzewająco, dostarcza skórze składników odżywczych i substancji bioaktywnych. Świetnie się sprawdza zarówno w walce ze szpecącym skórę pań cellulitem, jak i w poprawie odporności u dzieci.

Źródła:

http://swiadomosc-ziemi.org/index.php/sklep/produkt/77/krzem-pierwiastek-zycia

http://www.igya.pl/przeglad-diet/ciekawostki-zywieniowe/594-krzem-si-jako-pierwiastek-ycia.html

http://www.perma-guard.com.pl/literatura

krzem